Hugo Brutin – 2007 - in gastenboek bij de tentoonstelling in De Spil te Roeselare - sept./okt. 2007.

 

"Tastbare poëzie" 

​

Renaat Ramon is een allround kunstenaar, die geometrie hanteert en tevens een lyrisch dichter is, die het informele een zelden geziene dimensie geeft, die beweging en stilstand in een gezamenlijke orde plaatst, die orde naast zinnelijkheid laat leven. Hij trekt monumenten op die zich als het ware in de ruimte oplossen en die van gedaante veranderen naarmate men nadert of vertrekt. Hij maakt van de herhaling een emotionele ervaring en geeft kleur een verrassende autonomie, felle kleuren zoals geel, en rood ook wellicht. Hij verrast iedere keer en bezit de vreemde kracht om een voor de hand liggende geometrische figuur een andere uitstraling te geven dan deze die ze al eeuwen bezat.

​

Wat Ramon schrijft en tekent, ontwerpt en opbouwt is telkens verrassend van eenvoud en van zelfsprekendheid en toch bezit het de spanning van iets dat men vermoedt nooit eerder te hebben gezien hoewel men meent er vertrouwd mee te zijn. Antipoden ontmoeten elkaar enthousiast in zijn creativiteit. Niets is echter toevallig in zijn scheppingskracht en in zijn schijnbaar nonchalant vinden van vormen. Nonchalant is wellicht niet de juiste term, want dat zou de indruk kunnen wekken van enige zorgeloosheid, van een bepaald soort laisser aller. Men mag immers niet uit het oog verliezen dat veel soepele, harmonische, welluidende en welsprekende zinnen en sculpturen of structuren het resultaat zijn van een diepgaand polijsten en uitpuren van het initiale gegeven, van een bewust streven naar de meest welsprekende vormentaal of zinnenstructuur via vereenvoudiging en elementaire ritmiek. Dat vertolkt Renaat Ramon in hoge mate.